รู้จักกับ Confidence Interval
Confidence Interval เป็นคอนเซปต์ที่คนทั่วๆ ไปมักจะรู้จักกันน้อยมาก ทั้งๆ ที่ในความเป็นจริงแล้ว มันเป็นคอนเซปต์ที่เราคุ้นเคยกันดีมาก และเราก็ใช้กันอยู่ทุกวันในชีวิตประจำวัน
วิทยาศาสตร์นั้นใช้ “คณิตศาสตร์” เป็นภาษาหลักในการสื่อสาร และเรามักจะวัด “ปริมาณ” ออกมาแทนเป็นตัวเลขเสมอ เวลาเราอ่านข่าว เรามักจะคุ้นเคยกับการรายงานตัวเลขเพียงตัวหนึ่ง แทนค่าอะไรสักอย่าง เอกภพมีอายุ 13.8 พันล้านปี โลกมีรัศมี 6,378 กม. ปริมาณ antibody ในกระแสเลือด คือ 9000 U/mL ฯลฯ ทั้งๆ ที่ความจริงแล้วในทางวิทยาศาสตร์เราจะไม่ได้วัดค่าเป็นตัวเลขเพียงตัวเดียว แต่จะเป็นช่วงตัวเลขช่วงหนึ่ง ที่เรียกว่า “Confidence Interval”
อาจารย์สอนวิชาเคมีวิเคราะห์ที่ผมเรียนด้วย ครั้งหนึ่งเคยพูดเอาไว้ ในประโยคแรก ของคาบเรียนแรกของวิชาว่า
“Every measurement is a lie, the difficulties come when you try to believe it”
“ทุกๆ การวัดก็คือการโกหก ปัญหามันอยู่ที่ว่าเราพร้อมจะเชื่อมันได้แค่ไหน”
ลองจินตนาการดูว่าเราไปซื้อหมูสับที่ตลาด แม่ค้าก็หยิบหมูมากำมือหนึ่ง น้ำหนัก(มวล)ที่แท้จริงของหมูสับนั้นเป็นเป็นค่าๆ หนึ่ง ซึ่งไม่มีใครหรือสิ่งใดในเอกภพที่จะสามารถทราบได้ สิ่งที่ตาชั่งของแม่ค้าบอกนั้นเป็นเพียงการ “ประมาณ” น้ำหนักของหมูชิ้นนั้นเท่านั้น
สมมติว่าตาชั่งนั้นบอกว่าหมูหนัก “สองขีด” แท้จริงแล้ว “สองขีด” นั้นไม่ใช่น้ำหนักที่แท้จริงของหมู แต่เป็นเพียงการประมาณค่าน้ำหนักจริงของเนื้อหมู ที่อยู่ระหว่างสองขีดบวกลบกับค่าความคลาดเคลื่อนที่ได้จากเครื่องมือ
ซึ่งความเป็นจริงแล้ว นี่ไม่ได้เป็นเพียงคอนเซปต์ในอุดมคติอันสวยหรู และเรื่องมากอะไรของนักวิทยาศาสตร์เพียงอย่างเดียว แต่เป็นสิ่งที่เราทุกคนใช้ และตกลงกันอยู่ในชีวิตประจำวัน
เพราะเวลาเราตกลงซื้อ “หมูสองขีด” กับแม่ค้า เราก็ไม่ได้มีความคาดหวังว่าจะต้องซูมเข้าไปดูเข็มว่ามันอยู่ที่ 200 กรัม กับอีกกี่มิลลิกรัม หรือไมโครกรัม เราอาจจะพอใจ และไม่ได้ติดใจอะไรกับแม่ค้า ตราบใดที่นน. ของหมูนั้นอยู่ในค่าที่ “ยอมรับได้” ซึ่งสำหรับหมูสองขีดนี้อาจจะอยู่ในขอบเขต 150-250 กรัม (ขีดครึ่งถึงสองขีดครึ่ง) ก็ยังไม่น่าเกลียดอะไรมาก (เว้นเสียแต่คุณจะเป็นทนายความหัวหมอคนหนึ่งในเมืองเวนิส)
นั่นหมายความว่า เวลาเราบอกกันว่า “หมูสองขีด” แท้จริงแล้วเรากำลังบอกว่า “ตั้งแต่ขีดครึ่งกว่าๆ ไปจนถึงสองขีดครึ่ง” หรือเวลาเราบอกว่าเราใช้เวลาสองชม. เดินทางกลับบ้าน เราไม่ได้หมายความว่า “สองชั่วโมง ศูนย์นาที ศูนย์วินาที ศูนย์มิลลิวินาที” ไม่ขาดไม่เกิน แต่เราหมายความว่า “ระหว่าง ชั่วโมงนิดๆ ไปถึงเกือบสามชม”
ซึ่งไอ้ “ขอบเขตที่ยอมรับได้” นี่เอง ที่เกี่ยวข้องกับ “Confidence Interval” และมีความเกี่ยวข้องกับ “เลขนัยะสำคัญ” เพราะมันเป็นตัวบอกว่าเรา "พร้อมที่จะเชื่อคำโกหกนั้นแค่ไหน" เช่น คนที่บอกว่าใช้เวลากลับบ้าน “สองชั่วโมง” นั้นกำลังพยายามสื่อถึงขอบเขตที่ยอมรับได้ ที่แตกต่างจากผู้ที่บอกว่าใช้เวลากลับบ้าน “หนึ่งชั่วโมง สี่สิบเจ็ดนาที” เพราะเราคงไม่จำเป็นต้องระบุว่าสีสิบเจ็ดนาที ถ้าเราไม่ได้มั่นใจในหลักนาทีที่สำคัญขนาดนั้น
และนี่เป็นเหตุผลว่าทำไมเราจึงไม่ควรจะอ่านตัวเลขทุกหลักที่ได้จากเครื่องคิดเลข เช่น ป้ายยอดดอยอินทนนท์เขียนเอาไว้ว่าดอยอินทนน์มีความสูงจากระดับน้ำทะเล 2,565.3341 เมตร (เขียนงี้จริงๆ ไม่เชื่อลองไปดู) ซึ่งการระบุความแม่นยำไปถึงหลัก 0.1 มิลลิเมตรนั้นสื่อว่าความสูงที่วัดได้นี่นั้นแม่นยำยิ่งกว่าความสูงของเม็ดทรายหนึ่งเม็ด ซึ่งเป็นไปไม่ได้ (คือแค่คนวัดยืนหายใจความสูงก็เปลี่ยนไปมากกว่าทศนิยมที่เขากล่าวอ้างแล้ว)
ซึ่งในทางวิทยาศาสตร์นั้นก็ใช้หลักการเดียวกัน แต่เรามีการระบุให้รัดกุมไปกว่านั้น โดยเราจะบอกเป็น Confidence Interval ควบคู่ไปกับเปอร์เซ็นต์ความน่าเชื่อถือของขอบเขตนั้น หรือที่เรียกกันว่า Confidence Level หรือ "เรามั่นใจแค่ไหน ว่าคำตอบนั้นอยู่ในขอบเขตที่เราระบุเอาไว้"
เราสามารถนึกถึง Confidence Level ง่ายๆ โดยการจินตนาการแบบนี้ “สมมติว่าเราต้องวางเงินเดิมพันว่าค่าของเขตที่เรารายงานนั้นครอบคลุมไปถึงค่าที่แท้จริง เราจะกล้าเดิมพันแค่ไหน” แน่นอนว่าเราไม่มีวันมั่นใจได้ “100%” แต่หากเราพูดถึงการเดิมพัน ยิ่งเรามั่นใจมาก เราก็อาจจะยอมที่จะเดิมพันที่เสี่ยงมากขึ้น เช่น หากเรามั่นใจว่าเราจะถูกถึงมากกว่า 95% ต่อให้เดิมพันเสียเปรียบ 1 ต่อ 20 ก็ยังนับเป็นการลงทุนที่คุ้มค่าที่จะเสี่ยง
ดังนั้นค่าทุกค่าที่รายงานในทางวิทยาศาสตร์ นั้นจะมีอยู่สองส่วนเสมอ (ไม่ว่าจะละเอาไว้ในฐานที่เข้าใจหรือไม่ก็ตาม) นั่นก็คือเปอร์เซนต์ความเชื่อมั่น ว่าผู้รายงานมีความเชื่อมั่นในตัวเลขนี้เท่าใด และช่วงขอบเขตของตัวเลขที่สอดคล้องกับเปอร์เซนต์ความเชื่อมั่นเท่านั้น
ซึ่งยิ่งเราระบุขอบเขตให้กว้างเท่าไหร่ก็จะยิ่งมีโอกาสที่ค่าจริงจะอยู่ในขอบเขตนั้นมากขึ้นเพียงเท่านั้น เราอาจจะไม่มั่นใจเท่าไหร่ว่าหมูชิ้นนี้จะมีน้ำหนักระหว่าง 199.999 กรัมไปจนถึง 200.001 กรัม แต่เรามั่นใจค่อนข้างมากว่า น้ำหนักน่าจะอยู่ระหว่าง 100-300 กรัม และเรามั่นใจล้านเปอร์เซ็นต์ ว่าน้ำหนักของหมูนั้นมากกว่าศูนย์ แค่น้อยกว่ามวลของเอกภพ (แต่ขอบเขตที่ได้จากความมั่นใจเว่อร์ระดับนี้นั้นอาจจะไม่ได้มีความหมายเสียเท่าไหร่)
เช่น นักวิทยาศาสตร์ที่ชั่งสารอาจจะบอกว่า ตัวอย่างนี้มีมวล 200.0 +/- 0.2 g with 95% Confidence Interval รัศมีของโลกมีระยะทาง 6.3781366 +/- 1 x10^6 m ซึ่งยิ่งเครื่องมือมีความแม่นยำเพียงใด เราอาจจะยิ่งได้ขอบเขตของความน่าเชื่อถือที่แคบเท่านั้น แต่เราไม่มีวันที่จะสามารถหาน้ำหนักหรือรัศมี “ที่แท้จริง” เป๊ะๆ ได้เลย เราได้แต่เพียงทำให้ขอบเขตเล็กลงเรื่อยๆ
นอกจากความแม่นยำของเครื่องมือแล้ว อีกปัจจัยหนึ่งก็คือเรื่องของ “สถิติ” เช่น หากเราทำการสำรวจน้ำหนักของประชากรชาวไทย เราจะพบว่าน้ำหนักแต่ละคนนั้นมีการกระจายตัวออก และไม่เท่ากัน เราก็จะใช้ Confidence Interval และ Confidence Level ในการรายงานค่าที่เป็นตัวแทนของประชากรนี้ได้เช่นกัน ว่าเรามีความมั่นใจเพียงใด ว่าค่าที่แท้จริงจะอยู่ในขอบเขตนี้ แน่นอนว่าในประชากรที่มีค่าที่แตกต่างกันมาก ขอบเขตของความเชื่อมั่นย่อมที่จะกระจายตัวได้กว้างเป็นธรรมดา
ซึ่งการรายงาน Confidence Interval ที่ไม่สอดคล้องกับข้อมูล แน่นอนว่าเทียบเท่ากับการ “บิดเบือนความจริง” เพราะเรากำลังจะบอกว่าเรามั่นใจว่าค่าจริงนั้นอยู่ในช่วงนี้ ทั้งๆ ที่ความเป็นจริงแล้วข้อมูลไม่ได้บ่งชี้เช่นนั้นเลย
เช่น หากเรามีข้อมูลเพียงสองจุด แต่เรากลับแทนค่า Confidence Interval ด้วย “พิสัย” ของข้อมูล (ดังภาพ) เท่ากับเรากำลังบอกว่าข้อมูลที่เราวัดเพียงสองครั้งนั้น ได้สะท้อนถึงขอบเขตบน และขอบเขตล่างของค่าจริงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว และเท่ากับเป็นการบ่งชี้ว่าเรามีความเชื่อมั่นว่าในการวัดครั้งถัดไป เราจะได้ค่าที่อยู่ระหว่างสองครั้งแรกที่วัดอย่างแน่นอน เปรียบเทียบได้กับการอ้างว่า เพียงสองครั้งที่เราวัดนั้น เราได้บังเอิญสุ่มได้ค่าที่มากที่สุด และน้อยที่สุดไปโดยบังเอิญภายในสองครั้งแรกที่ทำการวัด
หากเปรียบเทียบ ก็เปรียบได้กับการทอยลูกเต๋าที่เราไม่ทราบว่ามีกี่ด้าน และมีตัวเลขเท่าใดบ้างสองครั้ง ได้เลข 4 กับเลข 6 แล้วเราก็สรุปว่าค่าส่วนมากที่เต๋าลูกนี้จะทอยได้นั้น จะอยู่ระหว่าง 4 ถึง 6
เราอาจจะคิดว่า การโกหกข้อมูลมันทำได้เฉพาะการรายงานค่าเฉลี่ยที่ไม่ตรงตามความเป็นจริง แต่ในความเป็นจริงแล้วนั้น อย่างที่บอกไปแล้วว่าข้อมูลทางวิทยาศาสตร์นั้นมีทั้งเปอร์เซ็นต์ความน่าเชื่อถือ กับขอบเขตตัวเลข ซึ่งแม้ว่าเราจะรายงานค่าเฉลี่ยถูกต้อง แต่หากเรารายงานความน่าเชื่อถือ หรือขอบเขตที่ผิดไป (หรือไม่รายงาน) เราก็สามารถทำให้คนอ่านเข้าใจผิดได้เช่นกัน เช่นข้อมูลที่ไม่มีความน่าเชื่อถือ แต่แอบอ้างให้คนอ่านเข้าใจว่ามีความน่าเชื่อถือสูงกว่าที่ควรจะเป็น หรือการทำให้ขอบเขตแคบกว่าที่คิด (โดยการเลือกความน่าเชื่อถือที่ต่ำลง เป็นต้น) ก็อาจทำให้เข้าใจผิดเกี่ยวกับข้อมูลได้เช่นกัน
เช่น หากดูค่าเฉลี่ยเปรียบเทียบแล้วเราอาจจะพบว่าข้อมูลชุดหนึ่งมีค่าเฉลี่ยสูงกว่า แต่หากเราพิจารณาขอบเขตที่ 95% CI แล้วเราจะพบว่าข้อมูลส่วนมากมีความคาบเกี่ยวกันเสียส่วนมาก ทำให้ข้อสรุปที่ได้ควรจะเป็นว่าสองข้อมูลนี้ไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยะสำคัญ แต่หากเราเปลี่ยนไปเลือก 65% CI เราอาจจะพบว่าขอบเขตที่น่าเชื่อถือของข้อมูลทั้งสองนั้นแยกจากกันมากขึ้น เราอาจทำให้ผู้อ่านเข้าใจผิดไปว่าข้อมูลทั้งสองนั้นแตกต่างกันมากกว่าที่ควรจะเป็น
ซึ่งแน่นอนว่านี่ไม่ใช่หลักการทางสถิติที่ควรจะเป็น
ป.ล. หลังจากที่หลายๆ คนทักมา และดูเพิ่มเติมแล้ว เข้าใจว่า “ที่มา” ของกราฟ n=2 จะใช้ Interquartile range Q1 Q3 แทนนะครับ ซึ่งเนื่องจากข้อมูลมีไม่พอ เลยถูกปัดไปเป็น min/max โดยปริยาย ซึ่งแม้ว่า IQR จะมีความหมายแตกต่างจาก CI พอสมควร แต่โดยหลักการที่ข้อมูลไม่ได้แสดงแทนด้วยเลขตัวเดียว แต่แทนถึงประชากรที่มีความหลากหลาย ก็ไม่ได้แตกต่างกันมากครับ
g max 200 在 Re: [新車] G-MAX 200 勸敗文- 看板biker 的推薦與評價
※ 引述《FREEDOMOGC (我的g妹妹...)》之銘言：
(以上恕刪)
: 優點：
: 開坐墊以及油箱皆是由鑰匙開啟，
: 而且不管鑰匙轉到什麼方向，只要壓下去往左轉就是開坐墊
: 往右轉就是開油箱蓋，
: 這點小弟覺得還蠻方便的，
PGO這台車中控鎖真的怪怪的，一開始很不習慣他的直接左轉就可以鎖龍頭，
不過這個優點有幾個缺失，一來是他的二次防盜鎖(磁石鎖)上面的次很容易掉漆，
買來沒多久漆就掉的差不多了，車子鑰匙加上碟煞鎖、大鎖也才三支鑰匙，
車子牽到快三個月已經把那個二次防盜鎖給磨到慘不忍睹.....囧
: 而且車廂中有小燈，小燈開啟一分鐘之後會自己熄滅，
: 只要轉動鑰匙，小燈就會再次開啟，個人覺得還不錯。
這是的確是貼心設計，再加上G-MAX 200只有電發，
這種自動熄燈的設定的確是減少電量的耗損，
之前的2V 125的設計並沒有自動熄滅的功能，所以座墊沒蓋好就.......
偶有聽到苦主要發車的時候發現電瓶沒電鳥事。
: LED定位燈還不錯，
: 自己從車子前方看起來的感覺
: 既不會刺眼，又可以知道有車。
: 雖然晚上開定位燈會覺得根本沒有照射的感覺
: 不過黃昏的時候開著，卻也不錯，提醒別人。
: 有飛炫
: 自己坐在後座的感覺，跟勁戰比，腳的負擔輕鬆很多
原廠小燈的確只能提供日間山路的警示燈光，晚上要拿小燈來照明只有瞎而已，
不過足以讓其他車子看到你的存在了，不過建議晚上還是享受一下原廠大燈，
G-MAX 200的原廠大燈不打鳥，照射範圍頗廣、頗亮的，遠燈照明也沒有話講，
沒路燈的山路開遠燈只有亮而已，當然如果想追求更亮的燈光以及電子花車配件
我想原廠三相發電的電量應該很夠用了..
: 後座視野很棒， nice view
: 不過沒戴全罩的人說風很大...
這個我認同！後座視野很棒是沒有錯，等紅綠燈的時候永遠都是高人一等，
不過據我載過的人表示，他們上車前都很想罵個『e04』，只因後座真的很高。
之前騎馬車的時候，別人要上後座就已經抱怨連連了，現在換這一台戰駒，
連170cm以上的男生要上車都得花一些力氣，更別想說是女生了.....
如果車主熱血一點，過彎永遠都是大傾角的，後座下車絕對臉色跟白紙一樣白 一..一；
因為G-MAX車系後座都是很高，在壓車的情況下，後座會很沒有安全感，
所以如果要載人請先問一下後座今天要不要熱血一下，載女生的話還是建議慢慢騎，
當個優良的安全駕駛吧！
: 車身穩定，煞車夠利，這個上次有講過了，不再贅述。
: 加速與再加速在我來講，加速有點像起步的感覺
: 再加速有點像你已經有速度了，要超車的感覺
: 對我來說(我一百公斤)加速性不錯，再加速性很讚，
: 就有點起步不輸人，超車很容易的感覺
: 在車陣中，要衝到最前面只要心臟夠大顆
基本上G-MAX車重達140KG配13吋輪胎，還有車子的重心很好抓，騎乘穩定性絕對沒話講。
煞車以原廠設定來說，G-MAX 200前對四後對二的雙碟煞，雙載加車重的制動性已經足夠，
如果原廠能把前220mm碟盤加到260mm的話就很優了...XD
不過G-MAX詬病的煞車異音的問題，PGO還是沒有改善，大多是發生後碟煞車有異音，
有的人則是後碟來令吃單邊，我則是發生前碟煞煞車有異音，不過算可以接受範圍。
至於加速性，G-MAX 200擅長的中速跟再加速領域，最大扭力1.6kg出在6000轉
騎G-MAX 200原廠車千萬不要跟別人比起步加速，不然一開始就把轉速拉到6000轉..
用最大扭力去搾起步，不過我想來令跟輪胎應該很快就葛屁了吧？
不過回歸現實面，車重140kg再加上車主重量(嗯..我也不瘦..83kg)..
起步不重拖就該偷笑了。以我的體重再加原廠車來說，3000~4000轉之間力道還算起步，
4000~5500轉時速大約55~68km/h，5500~6000轉之間力道湧現算是中速，
6000~7000轉處於中尾速，7000~7900轉則是這台車拉尾速的轉速區。(僅供參考喔)
: 說來這是不良示範，不過這一個月間，
: 小弟在中港路上，遇到台客or翹管，(我很討厭翹管，不想在後面吸煙)
: 都會有意無意的飆一下，
: 被追過的次數不算多，(一次追風，一次重機fz1n耶 誰追的過....，
: 一次中年男子騎迪爵)
: 而且煞車夠利，真的很不錯，
: 你可能會說，G-MAX龍頭那麼重，怎麼好超車
: 在停車的時候，龍頭真的蠻重的，但是有速度之後，
: 龍頭輕很多，速度很快的時候，龍頭也穩，
(中間恕刪)
這部份單龍頭來評論..G-MAX車重加上13吋胎，牽車時的確有些重手，
不過實際騎乘的時候，你會發現G-MAX龍頭還算輕，跟一般125CC相差無幾，
甚至更好操縱。論整體操控性，中置避震設計對於過彎穩定性是沒話說的，
再加上前後碟設計，入彎可以比別人晚一點點點煞車，前叉設計還可以，
不過有其他車友說原廠會軟腳，小弟我牽到現在騎3050KM似乎還沒遇過這種情況..
: 這部份還蠻殘酷的，G-MAX車主共同的痛
: 車身較寬，停車沒夠大位子會怕刮傷，
: 加上車身較長，比之一般速克達又要更大的迴轉半徑，
: 又重，所以在滿是機車的機車停車格停機車會真的很機車 (繞口令？)
這點的確是買車時要考慮的，車子老實說真的很大台，
我要買車之前也以為200CC跟150CC差不多大，結果事實證明我錯了，
200CC比較大也比較寬，就算原PO所說的一樣，每次停車找車位都很頭痛，
在台北市鬧區要找一個適當大小的車位真的是很不容易啊，
我也是盡量不去橋別人的車為主，將心比心啦。
: 雨天後輪會噴後座，偏偏又噴不到前座，
: 上次小弟後座的就很不開心，說有噴到可是我看又沒有，就當作有吧
這點我不敢確定其他車友有沒有這種狀況，但目前下雨天載人我倒是還沒遇過這種問題，
原廠小土除、加上後輪上方土除再加上牌照延伸下來的擋泥板，
老實說要噴到後座還真的很不容易，不知道原PO的小土除是否還健在..XD
: 油耗很難看，多難看小弟還不敢算，
: 不過三天兩頭喝一次，不知道四月之後該捏覽趴還是不騎車
: 但是做上這台車，會不自覺得到八九十，(戴全罩，感覺不太到風的強度)
: 油耗自然好看不起來。
(部份恕刪)
如果有版友想考慮這台車的話，每個月油錢預算勢必需提高35~50%，
這個不是唬爛的，這台車耗油跟喝水一樣，如果車主熱血的話，
油耗絕對像原PO所講一樣，非常非常地難看，我沒記一公升耗多少油，
不過以我每天北投到內湖上班的路途(單程13~15km)，省一點四天加一次油，
右手不聽話就是三天至三天半就要加一次油，當然油箱還沒到紅線區..
目測大約還有三公升左右。此數據一樣僅供參考囉。
: 停紅綠燈震動很大，
: 握著有點像按摩棒...XDDD
(以下恕再刪..XD)
振動大我是覺得還好，握著像按摩棒嘛還好，不過後座載女生拉高轉(7000轉以上)
那種感覺好像比按摩棒來的爽些，我是不知道女生的感受啦，不過我給朋友載過一次，
高轉只有振到不行，4000~6000轉之間都還可以接受，振動大的話先從機油方面下手唄。
用我的角度來看G-MAX 200..
1.適用滿腔熱血的年輕人..(我也看過熱血的阿杯..過彎可威的咧)
2.原廠零件已經能夠滿足一般人的需求..(買來通勤或偶爾熱血可以不用再花錢改了..)
3.高轉的聲浪嚇人..(有那個音量沒那個速度..XD)
4.照顧好這台車真的需要一些銀彈..(PGO的車硬是比別人多一些零件..囧)
5.要有95無鉛給她當白開水喝的準備..(油耗問題)
6.這台車輪胎很重要..前對四後對二請小心使用..(雖然她的靴子貴了點..囧)
7.前面載東西真的很不方面..卡了一個油箱..(不過載小孩頗方便的)
8.後座會抱怨不好上車..
9.車殼異音問題..(前盾牌較明顯)
10.中速跟再加速性真的很棒..(如果重起步或尾速需修改傳動設定)
11.騎乘視野佳..
12.原廠中置氮氣避震還不賴..(對我來說堪用..有人說鐵棒一根..難道是我屁股肉太多嗎)
13.大燈夠亮，前後方向燈辨識度不錯。
其實在購買G-MAX 200的時候，已經爬了很多文，有優點也有缺點，
當時我就對自己說啦，要買就不要嫌，要嫌就不要買。所以我選擇了她
買到現在快三個月我對這台車還是抱持非常高的評價，
畢竟這也是出社會第一台靠自己能力去買的車，平常對她可是寶貝的很，
兩個星期就幫她洗一次泡泡浴..800KM就給他換機油..etc..
保養花費雖然高了些，基於保護愛車的心理，該換的絕對不會手軟..XD
以上我第一次在Biker版發文，請眾版友鞭小力點，內文有不妥的地方小弟再做修正。
--
※ 發信站: 批踢踢實業坊(ptt.cc)
◆ From: 220.132.116.17
※ 編輯: zimsky 來自: 220.132.116.17 (03/27 10:37)
... <看更多>